رزین چیست؟

رزین فقط یک کلمه فانتزی برای پلاستیک های معمولی نیست، به عنوان یک تعریف رسمی می توان گفت: رزین یک مایع غلیظ غیر کریستالی و غالبا چسبناک از مواد آلی طبیعی یا مصنوعی است که به شکل شفاف جامد می شود و به صورت کلی در دو دسته طبقه بندی می شود:

رزین های طبیعی :

این گروه همانطور که اسمشان معرفی می کند از طبیعت و ترشحات گیاهی بدست می آیند. در بررسی ویژگی های این دسته می توان گفت معمولاً در دسته مواد آلی، قابل ذوب و قابل اشتعال قرار می گیرند. از نظر ظاهری به شکل شفاف یا نیمه شفاف و به رنگ زرد تا قهوه ای هستند و به طور کلی حلال در مواد آلی و نامحلول در آب شناخته می شوند. البته این مواد تقریبا در دنیای امروزه منسوخ شدند و در صنعت جایی ندارند.

رزین های مصنوعی :

رزین های مصنوعی شامل دسته بزرگی از محصولات سنتزی است که برخی از خواص فیزیکی رزین های طبیعی را دارند اما از نظر شیمیایی متفاوت هستند و این قابلیت را دارند که با تغییر شرایط سنتز یا ساختار شیمیایی خواص متفاوتی را بروز دهند.

در صنعت مدرن رزین های مصنوعی به طور کامل جایگزین رزین های طبیعی شده اند و به دو گروه تقسیم می شوند:

ترموپلاستیک – که پس از عملیات حرارتی پلاستیکی باقی می مانند

رزین ترموپلاستیک هنگامی که گرم می شود نرم شده، سپس در دمای بالاتر ذوب می شود و با کاهش دما دوباره سخت می گردد. این فرآیند در راستای استفاده و شکل دهی مجدد ماده می تواند به طور مکرر و بدون تغییر در عملکرد و ظاهر آن انجام شود. رزین پلیمری ترموپلاستیک مقاومت حرارتی و سفتی کمی دارد اما چقرمگی و مقاومت ضربه خوبی از خود نشان می دهد.

ترموست – که در اثر حرارت نامحلول و غیر قابل تزریق می شوند

رزین ترموست،یک نوع پلاستیک گرماسخت است. بدین معنی که در حین پردازش با گرم شدن نرم می شود، اما پس از گیرش و قالب گیری حتی با گرم شدن مجدد در مدت زیادی تغییر شکل نمی دهد و با ادامه گرمادهی در نهایت تخریب می شود. این رفتار نشان می دهد برای رزین های ترموست فقط یک بار قابلیت قالب گیری، گیرش و سخت شدن در دسترس است. این گروه با خواص سختی، شکنندگی، مقاومت در برابر حرارت و سفتی بالا شناخته شده است.

به صورت کلی رزینِ پلیمری، یک محصولِ پلاستیکیِ مایعِ شفاف است که برای ایجاد یک پوشش ضخیم، با دوام و براق سخت می شود. پس از سفت شدن، به راحتی از بین نمی رود و در برابر آب مقاوم است. این ماده معمولاً بر روی مبلمان برای مهر و موم کردن سطوح و ایجاد سطحی با دوام و شیشه مانند استفاده می شود و همچنین در بسیاری از هنرها و صنایع دستی دیگر زمانی که هنرمند بخواهد یک پوشش ضخیم و براق داشته باشد، قابل استفاده است.