مجسمه سازی, مجسمه سازی, مقالات, مقالات هنری

رزین مجسمه سازی

2مجسمه سازی

رزین ها نوعی مواد آلی هستند که قرن هاست در مجسمه سازی مورد استفاده قرار می گیرند. در سال های اخیر، دو نوع رزین برای مجسمه سازی به طور فزاینده ای محبوب شده اند: اپوکسی و پلی استر.  از آنها برای ایجاد اشکال و بافت های مختلف استفاده می شود و می توان آنها را برای ایجاد آثار هنری منحصر به فرد دستکاری کرد.

این مقاله مروری به مقایسه این دو رزین با نگاهی به خواص، مزایا و معایب و کاربردهای آنها در مجسمه سازی می پردازد. همچنین مروری بر تاریخچه رزین در مجسمه سازی و همچنین وضعیت فعلی هنر ارائه می دهد.

تاریخچه رزین در مجسمه سازی

استفاده از رزین در مجسمه سازی به دوران باستان باز می گردد. در بین النهرین از رزین های طبیعی به عنوان چسب برای پروژه های ساختمانی و مجسمه سازی استفاده می شد.

در مصر باستان برای ساختن مجسمه ها از ترکیب رزین با چوب و سنگ استفاده می کردند. یونانیان باستان نیز از رزین برای مجسمه سازی استفاده می کردند. آنها آن را با موم مخلوط می‌کردند تا به آثارشان ظاهری براق ببخشند.

در زمان های اخیر، رزین های مصنوعی به دلیل دوام و تطبیق پذیری آنها به طور فزاینده ای برای پروژه های مجسمه سازی محبوب شده اند.

رزین اپوکسی

رزین اپوکسی یک ماده شیمایی است که از مخلوطی از دو جزء تشکیل شده است: یک رزین اپوکساید و یک سخت کننده

از آن به عنوان پوشش شفاف یا مواد ریخته گری در مجسمه سازی نیز استفاده می شود. اما به دلیل خاصیت اتصال قوی این رزین، اغلب به عنوان چسب یا درزگیر هم قابل استفاده است.

رزین اپوکسی به دو صورت مایع و جامد موجود است. شکل مایع اغلب برای مجسمه سازی ترجیح داده می شود زیرا می توان آن را در قالب ریخت یا بر روی سطوح اعمال کرد تا اشکال و بافت های پیچیده ایجاد کند.

این رزین به دوام و مقاومت بالا در برابر آب، مواد شیمیایی، حرارت و ضربه معروف است. علاوه براین در طول زمان منقبض نمی شود یا ترک نمی خورد در همین راستا به سادگی به عنوان یک پوشش و جلا دهنده جای خودش رو در قلب شما باز می کند و تبدیل به ماده ی مصرفی محبوب شما می شود.

 یک ویژگی جذاب رزین اپوکسی آن است که علاوه بر حالت بی رنگ و شفاف می تواند قبل از استفاده با رنگ یا پیگمنت های مختلف مخلوط شود. در نهایت تنوع رنگی آن می تواند تحولی در ساخت قطعه یا پوشش دهی سازه های شما ایجاد کند.

مزایای رزین اپوکسی:

رزین اپوکسی در مقایسه با انواع دیگر رزین ها دارای چندین مزیت است:

1) بسیار بادوام است: همانطور که در بالا اشاره شد رزین اپوکسی در طول زمان منقبض نشده یا ترک نمی خورد. این ویژگی ، رزین اپوکسی را برای ساخت مجسمه هایی که در فضای باز قرار می گیرند و نیاز به مقاومت در برابر شرایط آب و هوایی سخت دارند ایده آل می کند. علاوه بر این، رزین اپوکسی در برابر آب مقاوم است بنابراین در معرض رطوبت تخریب نمی شود و برای استفاده در آبنماها مناسب است.

2) خاصیت چسبندگی عالی دارد: رزین اپوکسی به خوبی به اکثر مواد می چسبد، بنابراین می توان از آن برای چسباندن اجزای مختلف سازه خود بدون نیاز به بست یا چسب اضافی استفاده کرد. این امر اپوکسی را برای ایجاد مجسمه های پیچیده با چندین قسمت که باید در طول زمان بدون اینکه به راحتی از هم جدا شوند، به طور ایمن در کنار هم بمانند، ایده آل می کند.

3) قالب‌گیری عالی دارد: رزین اپوکسی را می‌توان در قالب‌ها ریخت یا بر روی سطوح برس داد تا اشکال و بافت‌های پیچیده ایجاد کند. این ویژگی برای ایجاد مجسمه های پیچیده ای که به جزئیات دقیق سطحی مانند مجسمه ها یا نیم تنه هایی با ویژگی های واقعی مانند چین و چروک یا حالات چهره نیاز دارند، ایده آل است.

4) شفافیت عالی دارد: رزین اپوکسی پس از پخت شفافیت خود را حفظ می کند. بنابراین برای ساخت مجسمه های شیشه مانند با الگوهای پیچیده بهترین گزینه است.

 

5) استفاده از آن آسان است: رزین اپوکسی به راحتی مخلوط می شود (معمولا کافیست قسمت های مساوی A و B را با هم مخلوط کنید)، در نهایت مخلوط را در قالب ها ریخته یا بر روی سطوح برس بزنید و زمان دهید تا خشک شود (معمولاً 24 ساعت طول می کشد).

معایب رزین اپوکسی:

رزین اپوکسی در مقایسه با انواع دیگر رزین ها دارای معایبی است:

1) به تجهیزات نیاز دارد: اپوکسی به دلیل خاصیت چسبندگی و ساختار شیمیایی خود به ابزار خاصی مانند تجهیزات مخلوط کن، دستکش های محافظ، ماسک تنفسی و غیره نیاز دارد که ممکن است همیشه در دسترس نباشد. علاوه بر این، اگر اپوکسی به درستی مخلوط نشود، ممکن است به درستی عمل نکند که می تواند منجر به شکست ساختاری شود. در ویدیوی زیر سعی کردیم تجهیزات مورد نیاز برای کار با رزین اپوکسی رو خدمتتون معرفی کنیم:

 

2) مقاومت دمایی محدودی دارد: اگرچه اپوکسی ها معمولاً در برابر دمای 150 درجه فارنهایت (65 درجه سانتیگراد) مقاوم هستند، برخی از رزین های فرموله شده ممکن است محدودیت های دمایی پایین تری داشته باشند. این بدان معنی است که اگر در معرض دمای شدید قرار گیرند، ممکن است نرم شوند، تغییر شکل دهند یا حتی ذوب شوند.

3) انتخاب رنگ آن ممکن است محدود باشد: اگرچه اپوکسی ها را می توان قبل از استفاده رنگ آمیزی کرد، طیف رنگ های موجود ممکن است همیشه با آنچه شما می خواهید مطابقت نداشته باشد. این بدان معنی است که اگر می خواهید چیزی خاص تر از آنچه توسط تامین کننده ارائه شده است بدست آورید، ابتدا آن را در مقیاس کوچک امتحان نمایید.

رزین پلی استر:

رزین پلی استر یک ماده شیمیایی است که عمدتاً از مولکول های پلی استر ترکیب شده با مونومر استایرن ساخته شده است. این مولکول ها زنجیره های بلندی را تشکیل می دهند که به پلی استر در هنگام پخت استحکام می بخشد.

رزین های پلی استر به دو شکل مایع و جامد هستند. شکل مایع اغلب ترجیح داده می شود. رزین های پلی استر معمولاً از نظر خواص مکانیکی نزدیک به اپوکسی ها هستند اما دوام کمتری دارند. آنها همچنین ارزان تر از اپوکسی هستند که آنها را هنگام کار بر روی پروژه هایی با بودجه محدود جذاب می کند.

مزایا رزین پلی استر:

این رزین در مقایسه با انواع دیگر رزین ها دارای چندین مزیت هستند:

1) استحکام خوبی دارد: رزین های پلی استر به طور کلی دارای خواص مکانیکی مناسبی هستند که آنها را برای مجسمه هایی که در فضای باز با نیاز به مقاومت کافی در برابر نیروی باد، ضربه و ... مناسب می کند، ولی اگر به طور دائم در بیرون قرار گیرند باید در برابر اشعه UV/رطوبت محافظت شوند.

2) قیمت آن: رزین های پلی استر ارزان تر از اپوکسی ها هستند، به این معنی که در هنگام کار بر روی پروژه های بودجه ای که صرفه جویی در هزینه عامل مهمی است، گزینه جذابی هستند. علاوه بر این، پلی استرها معمولاً به پوشش/لایه های کمتری نسبت به اپوکسی ها نیاز دارند زیرا سطح ویسکوزیته بالاتری دارند که به کاهش هزینه های کلی کمک می کند.

 

3) طیف گسترده ای از رنگ های آن: پلی استرها دارای طیف وسیعی از رنگ ها هستند، بنابراین شما نیازی به نگرانی در مورد یافتن تناژ رنگی دقیق مورد نظر خود ندارید. علاوه بر این، پلی استرها پس از پخت، رنگ خود را بهتر از برخی مواد دیگر حفظ می‌کنند.

معایب رزین پلی استر:

1) ماندگاری کوتاه آن: برخلاف اپوکسی ها که تا زمانی که دو جز رزین و هاردنر با هم مخلوط شوند به طور نامحدود پایدار می مانند، پلی استرها پس از باز کردن ظرف به سرعت خراب می شوند. این بدان معنی است که شما باید در مدت زمان کوتاهی پس از باز کردن محصول از آن استفاده کنید، در غیر این صورت به دلیل انجام فرآیند اکسیداسیون در داخل ظرف، به زودی با محصول غیرقابل استفاده مواجه خواهید شد. "این نکته رو در نظر داشته باشید  که آب و هوای گرم  فرآیند اکسیداسیون را تسریع می کند."

2) خاصیت چسبندگی محدود آن: برخلاف اپوکسی ها – که خاصیت چسبندگی قوی آن ها را برای اتصال اجزای مختلف شناخته شده است، پلی استرها دارای استحکام باند ضعیف تری هستند، به این معنی که در صورت قرار گرفتن تحت تنش/ضربه ممکن است در طول زمان اجزاء به راحتی از هم جدا شوند.

3) مقاومت محدود آن در دما: اگرچه پلی استرها معمولاً در دمای 200 درجه فارنهایت (93 درجه سانتیگراد) مقاوم هستند، برخی از رزین های پلی استر فرموله شده برای یک کاربرد خاص ممکن است محدودیت های دمایی را کاهش دهند به این معنی که دمای شدید  می تواند منجر به ذوب شدن و تغییر شکل قطعه شود.

 

انتخاب رزین بسته به کاربرد :

اپوکسی و پلی استر به طور کلی هر دو دوام و شفافیت خوبی دارند و می توانند برای کاربردهای متنوعی از جمله برای لمینیت، ریخته گری و پوشش استفاده شوند، اگرچه هر کاربرد خاص، رزین مناسب و بهینه شده خودش را دارد. با این حال، هنگامی که  بحث استفاده از رزین برای ریخته‌گری به میان می‌آید، تفاوت‌هایی بین دو نوع وجود دارد که در این بخش سعی نموده ایم آن ها را تفکیک نماییم تا شما مناسبترین محصول را بسته به نیاز پروژه خود تهیه فرمایید:

به عنوان مثال، اگر به دنبال ایجاد مجسمه‌های نیم تنه با جزئیات هستید، توصیه می‌کنیم از فرمولاسیون با ویسکوزیته پایین / گرمازایی کم مانند اپوکسی CR209 یا پلی استر اورتوفتالیک ، استفاده کنید: کنترل بیشتری بر روی مقدار محصول مورد نیاز اعمال شده در هر لایه ارائه می‌کنند و در عین حال شفافیت خوبی دارند اما در مقایسه اگر جزئیات برای شما مهم است پیشنهاد ما اپوکسی است و اگر از نظر هزینه محدودیت دارید پلی استر اورتو گزینه مناسبی است.

 

 

از طرف دیگر، اگر به دنبال اشیاء بزرگ مانند میز صندلی یا پرکردن یک حجم یا شکاف یا کپسوله کردن باشید، توصیه می‌کنیم از فرمولاسیون ویسکوزیته پایین تر / گرمازایی کم مانند اپوکسی های کد CR207 و CR209 استفاده کنید. از آنجایی که اینها ثبات ساختاری بیشتری را برای اجسام بزرگتر  و در عین حال شفافیت خوبی را برای حفظ جزئیات پس از پخت ارائه می دهند.

 

     

 

 

هنگامی که قصد دارید به مجسمه یا سازه خود را با یک پوشش شفاف جلوه بیشتری دهید، ما کد اپوکسی CR 206 رو به شما معرفی می کنیم. زیرا این کد با داشتن ویسکوزیته بیشتر و ژل تایم کمتر سختی بهتری ارائه می دهد.

 

هنگامی که کاربردهای لمینیت (لایه گذاری) به میان می آید، توصیه می شود از فرمولاسیون با ویسکوزیته پایین و خواص مکانیکی بالاتر مانند LR620و LR625 و LR630 استفاده کنید زیرا اینها خواص مکانیکی و پایداری حرارتی بالاتری ارائه می دهند.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *