یک شرکت کاستاریکایی روش جدیدی برای جایگزینی تانک های قدیمی با کمترین اختلال ابداع کرده است.
شرکت EnerQuim، تاسیسی سال 2008 ، یک شرکت مهندسی شیمی کوچک واقع در کاستاریکا آمریکای مرکزی است. که طراحی و ساخت محصولات کامپوزیت، عمدتا تقویت شده با الیاف شیشه را انجام می دهد.
تمرکز اصلی شرکت، بر روی مخازن کامپوزیتی است. که برای ذخیره مواد مایع، جامدات یا گرد و غبار دانه ای استفاده می شود.
در آمریکای مرکزی، بازار قابل توجهی برای مخازن مورد استفاده برای ذخیره سازی سوخت مایع توسط صنعت خودروسازی یا حمل و نقل وجود دارد.
مقررات دولتی یک عمر مفید 20 ساله برای مخازن موجود در ایستگاه های خدماتی که عموماً مخازن تک جداره دارند، تعیین می کند. در حالی که بیشتر این مخازن فولادی است، EnerQuim روش جدیدی برای جایگزینی این مخازن در محل با کامپوزیت تقویتی با الیاف شیشه ایجاد می کند.
این فرآیند امکان استفاده از مخزن موجود را به عنوان قالب فراهم می کند و عملاً محیطی را که این مخازن در زیر زمین هستند تغییر نمی دهد. همچنین به این معنی است که ظرفیت ذخیره سازی در مقایسه با مخزن موجود اندکی کم می‌شود، کمی کمتر از 5 درصد.
این شرکت، مخازن را با آغشته کردن یک سری نمدهای الیاف شیشه در داخل مخازن فولادی موجود با استفاده از فرآیند نفوذ در خلاء می سازد. که سپس با استفاده از اشعه ماوراء بنفش پخته می شود. و مخزن جدید، ساخته شده از کامپوزیت الیاف شیشه شکل می‌گیرد، که در برابر خوردگی یا تخریب مقاوم است. این مخازن را مطابق استاندارد NTE W30:2020 می سازند.
از زمان اولین نصب، این شرکت 100 مخزن جدید نصب کرده است، و قراردادی اخیراً برای ساخت مخزن ذخیره گازوئیل با ظرفیت 27205 لیتر منعقد کرده است.
فرآیند جایگزینی
شرکت EnerQuim ابتدا بارهای استاتیکی و سایر ملاحظاتی را که چنین مخازنی می‌توانند از طریق استفاده از تحلیل‌های ساختاری. به کمک اجزای محدود در معرض آن قرار گیرند، مشخص می‌کند. و با آن تعیین ضخامت مورد نیاز قطعات و همچنین میزان مقاومت. در برابر بارهای مکانیکی استاتیک مربوطه در هنگام دفن در عمق معین را ممکن می سازند.
در مورد EnerQuim، هنگام وارد کردن قطعات برای فرآیند تزریق، مانند خط خلاء مورد استفاده برای تزریق به نمد الیاف تقویت‌کننده از تخریب بخش‌هایی از سفال‌های بتنی اجتناب می‌کند. گاهی لازم است سوراخ های کوچکی با قطر نزدیک به 12 اینچ ایجاد شود. تا لوله هایی که نیاز به اتصال به سازه جدید دارند جایگزین شوند.
انرکیوم همچنین باید فاصله بین کانال های توزیع اولیه رزین مایع و خشک را محاسبه می کرد. به همه اینها تغییرات بالقوه در پارامترهای ویسکوزیته و زمان ژل، رزین های مصرفی، و همچنین دمای مکان هایی که مخازن در آن قرار دارند اضافه شد. EnerQuim همچنین به دلیل عدم تجربه قبلی خود در پروژه های تزریق با این بزرگی محدود بود. با این حال، با تنظیم دقیق محل نقاط ورودی رزین مایع و پورت تولید خلاء، پارامترهایی که مهندسان کنترل مستقیمی بر روی آنها نداشتند – مانند ویسکوزیته، زمان ژل، نفوذپذیری تقویت‌کننده و تخلخل – کمتر با مشکل مواجه شدند. در نتیجه در هزینه های ساخت مخازن پلاستیکی تقویتی با الیاف شیشه جدید صرفه جویی چشمگیری کردند.